Το περασμένο Σαββατο, στην άδεια (υποτίθεται!) Αθήνα επιχειρήσαμε να πάμε σε θερινό σινεμά να δούμε το «Οππενχάϊμερ». Ίσως δεν με πιστέψετε, αλλά… δεν υπήρχαν θέσεις!
Και τώρα τι κάνουμε; Εστιατόρια στις 9 το βράδυ Σαββατιάτικα, μάλλον απίθανο να βρούμε!
Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς, όμως… και τολμηρός εγώ, χτύπησα… ψηλά: τηλεφώνημα στο CTC (προφέρεται Σίτηση), και πράγματι, υπήρχε τραπεζι για τις 10:15!! Σημειώστε ότι σε νορμάλ περιόδους η κράτηση στο CTC γίνεται τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν…
Πρέπει να ομολογήσω οτι δεν ήμουν ακριβώς σε mood δείπνου σε αστεράτο Michelin εστιατόριο (τo CTC διαθέτει ένα)… η επίσκεψη εκεί απαιτεί προετοιμασία… δεν πας απλά για να διασκεδάσεις με την παρέα σου, αλλά για να απολαύσεις συνήθως ένα σύνολο εξαιρετικών πιάτων, που όλα μαζί και το κάθε ένα χωριστά, μαζί με το κρασί που συνοδεύει κάθε πιάτο αποτελούν μια αξέχαστη εμπειρία.
Από τα 9 αστεράτα με Michelin εστιατόρια της Αθήνας έχω επισκεφθεί τα 7, και το CTC δεν ήταν ανάμεσά τους… ευκαιρία λοιπόν!
Στις 10:15 ήμασταν εκεί. Μια εντυπωσιακή αυλή με πολλά τραπέζια, που με μια ματιά καταλάβαινες ότι ήσαν τουρίστες. Εντύπωση μου προκάλεσε ότι η πλειοψηφία ήσαν νέοι!
Μας οδήγησαν στο τραπέζι μας, και ήρθαν οι κατάλογοι. Ένα το μενού, με 11 servings, και δύο οι επιλογές pairing με κρασιά. Η πρώτη στα 65€/άτομο με 6 κρασιά και η δεύτερη στα 95€/άτομο (παρακαλώ!). Και βέβαια, ζήτησα τη λίστα αυτών των κρασιών ώστε να επιλέξω
Η απάντηση:
-«Οχι, ειναι τυφλη γευσιγνωσία »(!)
-«Μα δεν ήρθαμε εδώ για να κάνουμε τυφλή γευσιγνωςία. Ήρθαμε για να απολαύσουμε ένα δείπνο… Γιατί να μην γνωρίζουμε τα κρασιά που θα πιούμε; Με πιό κριτήριο θα επιλέξουμε μεταξύ των δύο επιλογών κρασιού;
Γιατί συμβαίνει αυτο;;»
«Γιατί έτσι έχουμε αποφασίσει!» ήταν η… αποστομωτική απάντηση του Sommelier ενός εστιατορίου με αστέρι Michelin παρακαλώ!!
Δεν ήθελα να χαλάσω τη βραδιά αλλιώς θα έφευγα εκείνη τη στιγμή! Δίνοντας τόπο στην οργή, αποφασίσαμε να παραγγείλουμε κρασί σε ποτήρι μετά το σερβίρισμα κάθε πιάτου…. και δεν μετανιώσαμε! Μάλιστα ο (αγενέστατος) Sommelier μας έδωσε συγχαρητήρια(!) στο τέλος για τις επιλογές μας.
Το μενού ξεκίνησε με δυο εξαιρετικά πιάτα:
Το πρώτο, μύδια σαγανάκι σερβιρισμένα στο κοχύλι, και καβούρι αρωματισμένο με κουφοξυλιά σε δυο μικρά ρολλάκια.
Το δεύτερο, ένα εντυπωσιακό «αναδομημένο» χταπόδι, εξαιρετικό στο σχεδιασμό του αλλά και σε γεύση, μαζί με χέλι, βλίτα, αγιολί (σκόρδο και λάδι), μαγιονέζα, κεράσι και φάβα. Και τα δύο επιλέξαμε να τα συνοδεύσουμε με αφρώδες Καρανίκα ροζέ, και ταίριαξαν θαυμάσια!
Ακολούθησε Καπνιστό λαβράκι, με σκόρδο, τσίλι, ακτινίδιο, στρείδια, και ένα «σφουγγάρι» από φύκια… αρκετά καλό, όχι εντυπωσιακό.
Από το σημείο αυτό και μετά, με εξαίρεση τα δυό γλυκά του τέλους που ήσαν εξαιρετικά, η γευστική ποιότητα των πιάτων έπεφτε συνεχώς, μέχρι και την χοιρινή παντσέττα που δεν τη φάγαμε. Από αυτή τη μετριότητα ξεχώρισε κάπως η σούπα καλαμποκιού, που όμως θα την ήθελα αμέσως μετά τα δύο πρώτα starters και όχι στη μέση του γεύματος, όπως και το αδιάφορο ψωμί-brioche με το βούτυρο.
Στα θετικά του μενού η ελληνικότητά του. Προσανατολισμένο σε προϊόντα από τη θάλασσα, κατάφερνε να θυμίζει γεύσεις και αρώματα Ελλάδας… και αυτό θεωρώ ότι είναι κάτι πολύ σημαντικό, στη χώρα που έχει κάνει γαστρονομική της παντιέρα το σούσι και το σεβίτσε, και που η γιαπωνέζικη μαγειρική κοντεύει να γίνει η… εθνική μας κουζίνα!
Στα αρνητικά, η επιμονή του chef στην «αναδόμηση», μια ιδέα του μεγάλου Ferrand Adria στο El Bulli, με την περίφημη πια ελιά του! Μετά όμως από τόσα χρόνια και την τεράστια επιρροή της στη διεθνή κουζίνα, η μέθοδος είναι πια ξεπερασμένη…
Και λίγα λόγια για το service: το προσωπικό αρκετό (ιδιαίτερα για μέσα Αυγούστου), και σαφώς «εκπαιδευμένο», χωρίς όμως αυτή η εκπαίδευση να κάνει κτήμα τους τη γνώση των πιάτων που περιέγραφαν: γλώσσα ξύλινη, «ποιήμα» αποστηθισμένο που η διακοπή του με κάποια ερώτηση έβγαζε τον… απαγγέλλοντα απο τα «νερά» του… Όλοι τους πάντως (πλην του εκτελούντος χρέη Sommelier) ευγενέστατοι και πρόθυμοι.
Ανάμεσα στα 8 εστιατόρια με αστέρι Michelin που έχω επισκεφθεί, το CTC βρίσκεται κάπου στη μέση… Κορυφαίο και ΠΟΛΥ μακράν των άλλων το Delta, με διαφορά πολύ μεγαλύτερη από το ένα επιπλέον αστέρι που διαθέτει! Πιστεύω οτι για να δικαιολογηθεί το 1 αστέρι του CTC και των υπολοίπων, το Delta θ πρέπει άμεσα να πάρει το τρίτο του αστέρι… Αμέσως μετά βρίσκεται το Soil, χάρη στα εξαιρετικά του πιάτα αλλά και τη φιλικότητα και το casual ύφος που αποπνέει.
Για όσους διαβάζουν για πρώτη φορά κριτική αστεράτου εστιατορίου, θα πρέπει μα καταλάβουν ότι οι απαιτήσεις είνα τεράστιες και επομένως η κριτική αναλογική! Με κανένα τρόπο το CTC δεν είναι ένα μέτριο εστιατόριο, απλά συγκρινόμενο με τα κορυφαία gourmet εστιατόρια βρίσκεται κάπως χαμηλότερα.
Ελπίζω σύντομα ο chef και ιδιοκτήτης να αναθεωρήσει την πολιτική της… «κρυφής» λίστας κρασιών, και να περιορίσει τις «αναδομήσεις» στα πιάτα του.
Συνιστώ επίσκεψη στο CTC; Ναι, αφού όμως προηγηθούν το κορυφαίο Delta, το Soil και η θαυμάσια πάντα Hytra…
Trip (Wine) Pairing
Blanc des Coteaux 2020 Thymiopoulos (Malagouzia, Vidiano,Assyrtiko,Aidani))
Savatiano Natural 2022 -Papagiannakos(Savatiano'-
Tear of the Pine 2020, Kechris ( Assyrtiko)
Le Rose 2021, Ligas Estate ( Xinomavro )
Tabouri 2020, Strofilia (Cabernet Franc )
Moscato d' Ifestia NV Chatzigeorgiou Estate (Muscat)
CTC VOYAGE MENU
Mussels Saganaki
Crab - Elderflower
*********
Fava "Octopus"
Eel, octopus, vlita, aioli mayo, cherry, fava
*********
Smoked sea bass, Garlic, chili, kiwi, oysters, seaweed sponge
*********
Bread and butter, Homemade brioche with rosemary / Butter with beurre noisette
*********
Corn Soup, Flavored with lobster, truffle, pergamot
*********
Calamari Pesto, Tagliatelle of calamari, tomato water, beurre blanc, pinenuts, basil, tomato
*********
Fasolakia", Green beans, carrot, tomato
*********
".Pancetta", Pork, lettuce, potatoes
*********
Rice Pudding Creme Brulee
Buäned rosematy icecreain-and apricostaser
*********
Avocado, Coconut, textures of passionfruit, sweet guacamole, capirinha
*********
Lemongrass "Popsicle", Lemongrass, lime, white chocolate, pistachio, raspberry, Mastic
Comments