top of page
Εικόνα συγγραφέαTassos Pikounis

Με αφορμή τα “ΒορΟινα”, σκέψεις πάνω στις εκθέσεις Οίνου…

Επισκέφτηκα χθες τα “ΒορΟινά“, την έκθεση των Βορειοελλαδιτών παραγωγών Οίνου στο ξενοδοχείο Μ. Βρετανία. Δεν θα μιλήσω για τα κρασιά που δοκίμασα, αυτό εμπίπτει στο αντικείμενο της Μαριάννας Μακρύγιαννη, που μέσα στην εβδομάδα θα γράψει το σχετικό άρθρο.

Εγώ θα κάνω τη δική μου δουλειά, δηλαδή… θα “γκρινιάξω“. Και περιμένω τις “ευχαριστίες” των φίλων μου Οινοποιών, που ίσως δεν καταλαβαίνουν ότι γκρινιάζω για το καλό τους…

Πήγα στην έκθεση γύρω στη 1:30 και έφυγα περίπου στις 4 το απόγευμα. Πήγα δηλαδή στο χρόνο που υποτίθεται ότι ήταν αφιερωμένος στους επαγγελματίες.

Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν ο σχετικά μικρός αριθμός των συμμετεχόντων (25 οινοποιεία). Ο όρος “Βόρεια Ελλάδα” τυπικά περιγράφει το γεωγραφικό τμήμα της ελληνικής επικράτειας που περιλαμβάνει τη (Νότια??) Μακεδονία και τη Θράκη. Εν τούτοις συνήθως εννοούμε την Θεσσαλία, τη Μακεδονία, την Ήπειρο και τη Θράκη, καθώς και τα Νησιά του Βόρειου Αιγαίου. Αν δούμε την έκθεση με αυτή την “ευρύτητα“, τότε σημαντικά οινοποιεία έλειπαν (και ίσως καλά έκαναν, θα δείτε γιατί παρακάτω). Αν τη δούμε με το “στενό” της ορισμό, οι “Δρόμοι του Κρασιού της Βορείου Ελλάδος” περιλαμβάνουν 29 Οινοποιεία, οπότε η συμμετοχή είναι ικανοποιητική. Το δεύτερο (και χειρότερο) ήταν η απουσία των σημαντικών οινοποιών! Τα οινοποιεία εκεί με το προσωπικό, οι οινοποιοί απόντες! Έχω πει πολλές φορές και θα το ξαναπώ πάλι: Είναι προσβολή προς τους επισκέπτες η απουσία των ιδίων των οινοποιών. Το κοινό δεν έρχεται για να δοκιμάσει μόνο κρασιά, έρχεται για να γνωρίσει τους παραγωγούς, να μιλήσει μαζί τους… Δεν είδα π.χ. Γεροβασιλείου, Τσιακτσαρλή (Βιβλία Χώρα), Ιατρίδη (ΑΛΦΑ), Στέλλιο Μπουτάρη, κανένα Μπουτάρη, Κλαούντια Παπαγιάννη… δεν ξέρω αν κατέβηκαν από Θεσσαλονίκη ή είχαν πάει για… φαγητό, αλλά την ώρα των συνεργατών τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι εκεί. Κάποιοι δεν έρχονται ποτέ, κάποιοι άλλοι που σέβονται τους καταναλωτές και συνεργάτες τους, πάντα! Στέλιος Κεχρής και Γιάννης Βογιατζής, π.χ. Και μπράβο τους δημόσια!

Αν λοιπόν με την μη παρουσία τους απαξιώνουν την έκθεση, γιατί συμμετέχουν στην έκθεση; Και φθάνουμε στο μεγαλύτερο ερώτημα: Γιατί όλες αυτές οι εκθέσεις; Γιατί ΒορΟινά, γιατί “Peloponnese Wine Festival“, όταν σε λίγες μέρες μετά θα γίνει το μεγάλο “Οινόραμα“; Γιατί 32(!) εκθέσεις μόνο στην Αθήνα στις οποίες ο οίνος είναι παρών είτε σαν πρωταγωνιστής είτε σαν μέρος ευρύτερου αντικειμένου; Οι οινοποιοί διαμαρτύρονται ότι “εξαναγκάζονται” να συμμετέχουν! Άκουσα και το καταπληκτικό “δεν μπορεί να μην είσαι“(!!!). Δύο εκθέσεις στη Θεσσαλονίκη, απλά γιατί την “δόξαν” της Μαρίας Νέτσικα εζήλωσαν νεότεροι “παίκτες”…. θα πάτε και στις δύο, φίλοι οινοποιοί; Δύο εβδομάδες μετά το “Οινόραμα” η “Οινοτέλεια“, και αυτή επάνω στη μεγάλη “Prowein“! Τουλάχιστον φέτος δεν έπεσαν την ίδια ημέρα!

Το έχω ξαναπεί, θα το πω ξανά και απάντηση δεν θα πάρω, βέβαια: Τις εκθέσεις βλέπει συγκεκριμένο κοινό 3.000 περίπου ατόμων, από τους οποίους περίπου 1000-1500 επισκέπτονται κάθε έκθεση! Οι ίδιοι και οι ίδιοι! Τους ξέρουμε πια, γνωριζόμαστε, χαιρετιόμαστε, “τι κάνουν τα παιδιά, οι γονείς κλπ κλπ”. Ελάχιστοι οι νέοι, συμπληρώνουν απλά την “απομάκρυνση” κάποιων (πολύ) παλαιών. Η Αθήνα χρειάζεται μία μεγάλη έκθεση οίνου το χρόνο και δύο έως τρείς ειδικές (π.χ. αποστάγματα, αφρώδη), σωστά οργανωμένες, και οι υπόλοιπες πόλεις από μία με τους ντόπιους οινοποιούς. Ναι στα ΒορΟινά στη Θεσσαλονίκη, όχι στα ΒορΟινά στην Αθήνα. Ναι στις «Μέρες της Νεμέας», όχι στο “Peloponnese Wine Festival” στην Αθήνα λίγες μέρες πριν το “Οινόραμα”.


Έκθεση Prowein Οινόραμα

Κάποιοι -καλοπροαίρετα ή όχι- θα μου πουν το απλό “Και εσένα τι σε νοιάζει“; Θόρυβος να γίνεται γύρω απ’ το κρασί, τζέρτζελο, παράλληλες εκδηλώσεις, σεμινάρια, χρήμα να κυκλοφορεί. Λοιπόν… με νοιάζει και με κόφτει, όπως και πολλούς άλλους φίλους του κρασιού, επαγγελματίες ή όχι! Γιατί αυτός ο τεράστιος κατακερματισμός των πόρων στις μικρές, ασήμαντες και αλληλοεπικαλυπτόμενες εκθέσεις εμποδίζει τη δημιουργία μιας πραγματικά μεγάλης, εντυπωσιακής έκθεσης ευρωπαικού, διεθνούς επιπέδου. Που θα προσελκύσει το ευρύ κοινό, τους επαγγελματίες, τους ξένους αγοραστές, θα διαθέτει χώρους για μεγάλα, εντυπωσιακά περίπτερα (καλή η “δημοκρατικότητα” του “Οινοράματος” με τους ενιαίους πάγκους, αλλά δεν είναι της εποχής πια, φοβάμαι!), διευκολύνσεις για επαγγελματικές συναντήσεις, δυνατότητα ευρύτερης προβολής. Το γνωστό “Ουκ εν τω πολλώ το ευ” της αρχαιότητας συμπίπτει με το σχεδόν σύγχρονο “Less is more“.

Κατά τα λοιπά η έκθεση ήταν… μια από τα ίδια. Όταν κοιτάζω φωτογραφίες από προηγούμενες εκθέσεις, δεν μπορώ να διακρίνω καμμιά διαφορά μεταξύ της έκθεσης π.χ του 2016 και της φετεινής. Η οργάνωση σωστή -όπως σε όλες τις εκθέσεις του ίδιου οργανισμού-, τα κρασιά καλά και ενδιαφέροντα.

Αυτές είναι οι σκέψεις μου για την έκθεση, αλλά και για τις εκθέσεις γενικότερα. Ίδιες πάντα, αλλά… “Φωνή βοώντος εν τη ερήμω“, εν συντομία στη σύγχρονη Ελληνική “στα παλιά μας τα παπούτσια” ή και το άλλο ομοειδές γραφικότερο… Περιμένω τις… ευχαριστίες(!) των φίλων Οινοποιών, που κάθε σχόλιο που δεν τους βολεύει το θεωρούν προσωπική προσβολή.

Για το καλό σας τα γράφω, παιδιά! Και για το καλό του Ελληνικού κρασιού….

Στην υγειά σας!

Τάσος Πικούνης

12 Προβολές0 Σχόλια

Πρόσφατες αναρτήσεις

Εμφάνιση όλων

Comments


Εγγραφείτε στις ενημερώσεις μας! Θα μπορούμε έτσι να σας ενημερώνουμε για νέα άρθρα που μπορεί  να σας ενδιαφέρουν!

Μπορείτε να απεγγραφείτε οποτεδήποτε.

bottom of page